نتیجه اش اینه که :
ای رفیق! از کوزه همان برون تراود که در اوست. (منظور اینه که هرکس متناسب با ذات و سرشت خودش رفتار می کنه). از او این صفات و ویژگی ها بیرون می آید و از من این رفتار صورت می گیرد. من از حرف ها و رفتار او خشمگین نمی شوم اما او از من ادب و نزاکت را فرا می گیرد. من از حرف ها و سخنان او نادان نمی شوم اما او از رفتار و خلق و خوی من ممکن است عاقل شود.»